Enter en je bent er!

Gisterenochtend, nadat we alle problemen met de apparatuur hadden opgelost, gingen we van start met de internet cursus voor beginners. Vier dames op leeftijd kwamen wat onzeker de bieb in gescharreld. 

Ik heb altijd erg te altijd erg te doen met beginners. Ik weet nog hoe ik mezelf voelde toen ik voor het eerst met de computer aan de gang ging. Mijn kinderen hebben mij de eerste beginselen geleerd en dat ging altijd met veel gezucht en gemopper. "Dat zei ik toch de vorige keer al" ... "je moet gewoon hier klikken" en als het niet lukte zeiden ze altijd: " Dan doe je gewoon ff zo..." Ze rommelden dan snel iets voor mijn neus en zorgden dat ze zo snel mogelijk weer weg kwamen van mijn gepruts.

Later heb ik op het ROC heel veel geleerd van een geduldige docent en natuurlijk van onze internetgoeroe op de bieb.Maar ik heb dus wel begrip voor die beginners en alle geduld van de wereld voor hen.

Het is altijd aardig om te analyseren WAT ze eigenlijk zo moeilijk vinden.

• Op de eerste plaats begrijpen ze niet dat een computer niet doet wat je graag wilt dat hij doet maar wat je 'm duidelijk maakt dat hij moet doen. Een belangrijk verschil...
• Het verschil tussen de linker en de rechter muisknop is ook altijd lastig.
• Heel moeilijk vinden mensen het om te zien waar alle knoppen of pictogrammen zitten. Als ze het vervolgens weten op de bieb pc dan komt de echte verwarring: bij hen thuis ziet het scherm er weer heel anders uit.
• Ze begrijpen vaak ook niet dat Google niet een "ding" is maar iets dat je gewoon moet behandelen als elke website nl: de URL intikken dan dan enteren. Dan pas een (liefst zinnige) zoekterm.
• Dat enter blijkt ook echt een hobbel. Mensen tikken een URL in en wachten dan tot er iets gaat gebeuren.Verbijsterd vragen ze zich dan af waarom het toch zo lang duurt.. 

Dat ze toch komen is prijzenswaardig en de mensen zijn vaak ook heel erg leerbaar.  We horen vaak dat ze heel blij zijn dat ze dingen nu eindelijk weten en snappen. Ze zeggen ook vrijwel allemaal dat hun kinderen het zo snel uitleggen dat ze daarna nog steeds niet begrijpen. En dat ze gelukkig zijn met de rustige persoonlijke aandacht die ze krijgen. Mooi toch...

Laatst sprak een oudere heer mij aan in de bieb. Hij vertelde dat hij na het volgen van onze cursus nog steeds aan het oefenen was maar dat het toch allemaal wel moeilijk was voor hem. Een beetje besmuikt vroeg hij of ik dat rijmpje nog eens wilde opschrijven voor hem . Ik begreep werkelijk absoluut niet waar hij het over had. Hij vertelde dat ik het tijdens de cursus op een briefje had gezet en dat dat hem zo geholpen had. Maar hij was nu het briefje kwijt.

Ineens wist ik het en schreef nog eens op een papiertje het bekende credo: "Enter en je bent er" 

"Dank u wel" zei hij en hij stopte het briefje in zijn zak. Ik hoop dat het hem ook dit keer weer helpt.